نقد و بررسی فیلم ماینکرفت A Minecraft Movie 2025

فیلم ماینکرفت A Minecraft Movie 2025 فیلمی است که امروز زیر ذره‌بین نقد و بررسی می‌بریم. با بررسی نکات مثبت و منفی فیلم ماینکرفت با دانوفیلم همراه باشید.

“جک بلک و جیسون موموآ فیلم ماینکرفت را به یک کمدی لذت بخش تبدیل کردند.”

تقریباً اواسط فیلم ماینکرفت، با خودم فکر کردم چقدر خوب است که جک بلک دوباره فیلم بازی می‌کند. بعد، به خودم آمدم. بلک دقیقاً از پرده سینما غایب نبوده است: سال گذشته او با فیلم پرفروش پاندای کونگ فوکار 4 و فیلم شکست‌خورده سرزمین های مرزی 2024 روی پرده سینماها بود، و سال قبل از آن، او در فیلم برادران سوپر ماریو 2023 بازی کرد که بیش از یک میلیارد دلار فروش داشت. البته، این‌ها اجراهای صدایی بودند، اما در جایی در این میان، او در کمدی لایو-اکشن بابانوئل عزیز 2024 نیز بازی کرد، که من ندیدم اما شنیدم افتضاح بود. (او برای آن نامزد جایزه تمشک طلایی شد، پس چه کسی می‌داند، شاید شاهکار باشد.)

اما فیلم ماینکرفت 2025 که بر اساس بازی ویدیویی سندباکس محبوب استودیو موجانگ ساخته شده، انرژی جک بلک را به شکلی به نمایش می‌گذارد که حتی برخی از موفقیت‌های بزرگ انیمیشنی او نتوانسته‌اند. در این فیلم، او نقش استیو را بازی می‌کند، مردی که دوران کودکی‌اش را با رویای معدنچی شدن سپری کرده است. وقتی در نهایت در اواخر عمرش فرصت این کار را پیدا می‌کند، دو شیء درخشان مرموز را حفاری می‌کند “این چیزه و آن چیز باحال” که او را به بعد دیگری می‌فرستد، جایی که می‌تواند با تکان دادن دستش چیزهایی بسازد. و او این کار را انجام می‌دهد و آرمان‌شهر کوچک و منزوی خود را از اشیاء مکعبی شکل خلق می‌کند. اما اکنون، همه چیز در معرض نابودی توسط مالگوشا (ریچل هاوس)، رهبر ندر، یک بعد تاریک خالی از شادی و خلاقیت، قرار دارد.

مفهوم ساده بازی به پیش‌فرض احمقانه فیلم تبدیل می‌شود، و جک بلک دقیقاً همان مردی است که می‌تواند آن را به ما بفروشد. او از آن دسته آدم‌هایی است که می‌تواند با چنان حرارتی فریاد بزند: “گول نخور، گار گار، آن بچه قلب یک شیطان را دارد!” و “اول معدن‌کاوی می‌کنیم! بعد می‌سازیم! بیا ماینکرفت کنیم!” که به نوعی کلمات را هم کاملاً صمیمانه و هم کاملاً کنایه‌آمیز جلوه می‌دهد، هر چه اشتیاق او بیشتر باشد، پوچی بیشتر است. حضور پرانرژی او قدرتی به همان اندازه نامتجانس دارد. او از نظر فیزیکی به هر خط، هر ژست، هر عملی حمله می‌کند، انگار مهم‌ترین اتفاقی است که تا به حال در تاریخ بشر رخ داده است. او شاعر رسمی سینمای جریان اصلی در واکنش‌های اغراق‌آمیز است.

جذابیت خاص فیلم ماینکرفت در نحوه ترکیب انرژی دیوانه‌وار بلک با انرژی همبازی‌هایش، به ویژه جیسون موموآ در نقش یک گیمر از رده خارج و پناهنده دهه 80 است که هنوز از پیروزی‌های آرکید گذشته‌اش زندگی می‌کند، نهفته است. گرت “مرد زباله” گریسون موموآ، تضاد دلنشینی با استیو ایجاد می‌کند. مردانگی توهم‌آمیز او نمی‌تواند با اعتماد به نفس کهکشانی و تک‌بعدی استیو برابری کند. گرت با تمام لاف‌زنی‌هایش، مخفیانه می‌داند که رقت‌انگیز است، و وقتی او را ملاقات می‌کنیم، در آستانه اخراج از ویرانه پر از گرد و غبار یک فروشگاه بازی‌های ویدیویی است که در شهر بن‌بست چاگلاس، آیداهو، مالک آن است. او پس از دوستی با یک تازه‌وارد جوان وسواسی به ماشین به نام هنری (سباستین هانسن) که این دو را به معادن هدایت می‌کند، سر از دنیای ماینکرافت در می‌آورد. خواهر بزرگتر هنری، ناتالی (اما مایرز) و داون (دانیل بروکس)، یک مشاور املاک محلی که یک باغ وحش سیار را نیز از ماشین خود اداره می‌کند، به دنبال آنها هستند. به زودی، همه آنها در حال شگفت‌زده شدن و فرار برای جان خود از زامبی‌های بوته‌ای مستطیلی و جنگجویان پگلین پوزخند زن هستند، در حالی که یاد می‌گیرند چگونه چیزهای مربعی غول‌پیکر بسازند.

ببینید، این یک فیلم احمقانه است. که دقیقاً هم باید همین‌طور باشد. فیلم ماینکرافت توسط جرد هس کارگردانی شده است، کسی که بیش از دو دهه پیش با فیلم مستقل پرفروش “Napoleon Dynamite” به صحنه آمد و سپس کمدی لوچادور “Nacho Libre” (با بازی جک بلک) را دنبال کرد. هس به ساخت فیلم ادامه داده است، اگرچه آثارش هرگز به شکوه آن فیلم‌های اولیه نرسیده است، که در آن زمان برخی را بر آن داشت تا او را (به اشتباه) با وس اندرسون مقایسه کنند. اما او دقیقاً حس مناسبی برای این فیلم دارد، زیرا می‌تواند شیرینی را به جدیت‌ناپذیری خود تزریق کند.

این کار دشوارتر از آن چیزی است که در نگاه اول به نظر می‌رسد. تلاش برای تبدیل اقتباسی سینمایی از ماینکرفت به چیزی تاریک، خشن و بلندپروازانه، دیوانگی بود، اگرچه مطمئنم کسی در این مسیر چنین ایده‌ای را مطرح کرده است. به همین ترتیب، تبدیل کل فیلم به یک شوخی کامل هم دیوانگی بود؛ طرفداران بازی بسیار وفادارند و سرنوشت چندین شرکت بین‌المللی در معرض خطر قرار دارد. بنابراین، هس و همکاران (پنج فیلمنامه‌نویس در این فیلم ذکر شده‌اند، و تصور می‌کنم بسیاری از افراد بدون ذکر نام نیز در آن دخیل بوده‌اند) احترامی کنایه‌آمیز به منبع اصلی را انتخاب می‌کنند که حال و هوای بازیگوشانه خود بازی را به تصویر می‌کشد. احساس می‌شود یک معجزه کوچک رخ داده که فیلم حاصل، اینقدر خنده‌دار، پر جنب و جوش و سبک‌بال است.