یک مکان آرام: روز اول A Quiet Place: Day One 2024 ؛ نام فیلمی در ژانر ترسناک است که امروز نقد و بررسی آن را در «بلاگ دانوفیلم» با هم میخوانیم.
آیا فیلم یک مکان آرام: روز اول را دیدهاید؟ این یک فیلم ترسناک آمریکایی به کارگردانی مایکل سارنوسکی با فیلمنامهای از جف نیکولز است که 28 ژوئن 2024 اکران شد. فیلم یک مکان آرام: روز اول نیز سومین نسخه از فرنچایز یک مکان ساکت است. نسخه اول با نام (یک مکان آرام 2018) و نسخه دوم (یک مکان آرام: بخش دوم 2020) نام داشت.
اگر موفق به تماشای این فیلم نشدید، نگران نباشید؛ میتوانید فیلم یک مکان آرام روز اول A Quiet Place: Day One 2024 را در سایت «دانوفیلم» با دوبله فارسی و زیرنویس ببینید. با وجود ایدههای جالب و حداقل دو اجرای قوی که «یک مکان آرام: روز اول» را سرپا نگه میدارند، اما گاهی اوقات احساس میشود که پیشنویس اولیه یک فیلم نهایی غنیتر و پیچیدهتر باید باشد. مایکل سارنوسکی، کارگردان فیلم مهارت خود را در ضرباهنگهای ظریف شخصیتهایی نشان میدهد که معمولاً در چنین فیلمهای پرفروشی وجود ندارد. اما او فاقد مهارت لازم برای خلق صحنههای اکشن است، که جنبهای ضروری برای فیلمی از این دست به شمار میرود. صحنههای اکشن بیش از حد غیرقابلتوجه به نظر میرسند و هرگز آنقدر حساس نیستند که تنش واقعی ایجاد کنند. با این حال چیزی که میتوانست صرفا یک فیلم تجاری باشد، به وضوح دارای اهداف بلندپروازانهتری است که منجر به فیلمی میشود که هرگز خستهکننده نیست و به اندازه کافی حس کنجکاوی را برانگیخته میکند تا سوالات متعددی درباره علل نابودی دنیا از خود بپرسید.
لئوپیتا نیونگویی فوق العاده، در نقش سم ظاهر میشود، بیماری مبتلا به سرطان در مرحله مراقبتهای پزشکی که با گروه حامیاش به رهبری الکس ولف با ریش بلند، برای دیدن نمایشی در منهتن میروند. نمایش عروسکی که میبینند بد نیست، اما او در اصل برای خوردن یک تکه پیتزای نیویورکی به آنجا رفته است، با این آگاهی که به احتمال زیاد آخرین فرصت او برای چشیدن چیزی است که به وضوح آن را با خوشبختی مرتبط میداند. تبدیل کردن سم به یک بیمار سرطانی در مرحله پایانی، لایهای جالب به وحشتی که در حال وقوع است اضافه میکند. وقتی در حال مرگ هستید، برای یک روز زندگی بیشتر چقدر تلاش میکنید؟ این تنها یکی از چند ایدهی جذاب فیلم سارنوسکی است، اما خیلی زود عقبگرد میکند و به درون ساختار ضعیف یک فیلم هیجانانگیز برای بقا پناه میرسد.
سؤال بزرگ دیگر این است که چگونه یکی از پر سر و صداترین شهرهای جهان را ساکت نگه میدارید؟ فیلم سارنوسکی به ما میگوید که نیویورک به طور مرتب ۹۰ دسیبل صدا دارد و صحنه را برای فیلمی آماده میکند که دربارهی چگونگی ساکت ماندن شهری با این همه شلوغی و همهمه است. اما این آن فیلم نیست! هرگز حس حضور در یک شهر شلوغ در اولین روز آخرالزمان به ما القا نمیشود، زیرا سارنوسکی نمیتواند پنهان کند که فیلمش در منهتن فیلمبرداری نشده است (در استودیوهای صداگذاری لندن فیلمبرداری شده است). این باعث میشود فیلم بیشتر شبیه دکور به نظر برسد تا یک حس واقعیت ملموس.
سام و گربهی دوستداشتنیاش، فرودو را در این مسیر دنبال میکنیم تا اینکه با مرد جوان وحشتزدهای به نام اریک (با بازی جوزف کوئین از چیزهای عجیب) همراه میشوند. انتخاب بازیگران لئوپیتا نیونگویی و جوزف کوئین نیمی از موفقیت «یک مکان آرام: روز اول» را تضمین میکند، زیرا با تسلط بر روی حالات چهرهشان، بار سنگینی را در مقابل حملهی موجودات فضایی حساس به صدا را به دوش میکشند. هر دوی آنها با اتکا به بازی فیزیکی و حالات چهره، اجرای قدرتمندی در این ژانر ارائه میدهند.
مشکل اصلی فیلم این است که داستانِ کمی برای تعریف کردن دارد. در ابتدای فیلم با هانری (با بازی جیمون هونسو) آشنا میشویم، شخصیتی از «یک مکان ساکت: بخش دوم 2020». او یکی از بهترین صحنههای فیلم را دارد که در آن مردی مقابل او و پسرش دچار حملهی وحشت میشود. اگر شما آنجا بودید چه کار میکردید؟ برای ساکت کردن مردی که ممکن است خانوادهتان را به خطر بیندازد تا کجا پیش میرفتید؟ آیا او را میکشتید؟ این صحنه بعداً با اوج گرفتن وحشت اریک، بازخورد خوبی میگیرد و ما متعجب میشویم که آیا سم مجبور است همین سوالات را بپرسد، اما حس میکنیم این موضوع به طور سطحی پرداخته شده است. تقریباً تمام جنبههای مفهومی «یک مکان آرام: روز اول 2024» عجولانه به نظر میرسد، سرعتی که شاید دلیل خروج جف نیکولز (کارگردان سابق) به خاطر اختلافات خلاقانه باشد. با وجود دورهی فراوانی فیلمهای پربودجهی پر زرق و برق، باور کردنش سخت است، اما این فیلم باید طولانیتر میبود؛ ۹۹ دقیقهی آن به اندازهی کافی برای درگیر شدن با شخصیتها، دنیاسازی یا ایجاد تنش واقعی، فرصت را در اختیار کارگردان نمیگذارد.
با این وجود استعداد آشکار سارنوسکی برای ظرافت در چند صحنه به چشم میخورد. او با وجود دیالوگ کم، بازیهای بسیار خوبی از نیونگویی و کوئین میگیرد، اما آرزو میکردیم که سازندگان، کارگردانی پیدا میکردند که میتوانست به «یک مکان آرام: روز اول» کمی سبک بصری و محتوای بیشتری ببخشد. وقتی موجودات فضایی کار خودشان را میکنند، «یک مکان آرام: روز اول» به ورطهای بین واقعگرایی و اکشن میافتد، هرگز کاملاً دلهرهآور به نظر نمیرسد اما هرگز هم کاملاً شبیه یک فیلم پرهزینهی بلاکباستر نمیشود. جرئیات کوچک «یک مکان آرام: روز اول» بچههایی که در فواره پنهان میشوند تا صدای خود را مخفی کنند، اریک که از متروی سیلزده بیرون میآید، دستی که روی دهان فریادزنندهای گذاشته میشود، چشمهای فوقالعادهی کوئین و نیونگویی آن را از دنبالههای ورشکسته، بالاتر میبرد. این فیلم برای بد بودن، دلیل کافی ندارد، زیرا نکات مثبتی هم دارد. اما انتظار نداشته باشید که از آن دفاع همه جانبه شود.
منبع: Roger Ebert
نظر شما درباره فیلم یک مکان آرام: روز اول A Quiet Place: Day One چیست؟ این فیلم نتوانست از استاندارد نسخه قبلی خود فراتر برود، اما حرفهایی برای گفتن دارد. شما به این فیلم چه امتیازی می دهید؟
اولین نفر باشید دیدگاهی ثبت میکند
دیدگاه های کاربران