نقد فیلم Die, My Love 2025 (بمیر، عشق من) | بازی متفاوت و بالغ جنیفر لارنس
۱۲ خرداد ۱۴۰۴
فیلم «Die, My Love» به کارگردانی لین رمزی، یکی از آثار تحسین‌شده جشنواره کن است که با اقتباس از رمان آریانا هاروویتس ساخته شده است. این فیلم، تجربه‌ای سورئال و تکان‌دهنده از روان رنجور مادری است که پس از تولد فرزندش، در مرز میان واقعیت و خیال فرو می‌ریزد.
جنیفر لارنس که سال‌ها بین نقش‌های نوجوانانه و زنان بالغ دست‌وپا می‌زد، در این فیلم با ایفای نقشی هم‌راستا با سن و تجربه زندگی‌اش، بلوغی جدید در بازیگری خود را به نمایش می‌گذارد. نقش «گریس» زنی است که پس از تولد فرزند و نقل مکان به منطقه‌ای روستایی، در سکوت و خشم، آرام‌آرام فرو می‌پاشد. لارنس با تمام توان و با تعهدی مثال‌زدنی، لایه‌های روانی این شخصیت را باز می‌کند.
لین رمزی، با استفاده از تصاویر سورئال و ساختاری غیرخطی، فضایی خفقان‌آور و ناپایدار خلق می‌کند. روایت فیلم، پیوسته میان واقعیت، توهم، و گذشته حرکت می‌کند. تماشاگر هیچ‌گاه مطمئن نیست که چه چیزی واقعی است و چه چیزی زاییده ذهن آشفته گریس.
بازیگری درخشان جنیفر لارنس که بار اصلی فیلم را به دوش می‌کشد.
فضاسازی قدرتمند توسط رمزی که تجربه روانی شخصیت را به بیننده منتقل می‌کند.
موسیقی و طراحی صدا که لایه‌ای عمیق به آشفتگی ذهنی گریس اضافه می‌کند.
عدم انسجام روایی در بخش‌هایی از فیلم، به‌ویژه پیرنگ فرعی مربوط به شخصیت لاکیت استنفیلد.
ابهام بیش از حد در پایان‌بندی که ممکن است برخی مخاطبان را سردرگم کند.
«Die, My Love» تجربه‌ای یگانه از مادری، افسردگی و خشم فروخورده است. با وجود ضعف‌های ساختاری، این فیلم به لطف اجرای بی‌نقص جنیفر لارنس و نگاه جسورانه کارگردان، اثری درخور توجه در ژانر روان‌شناختی محسوب می‌شود. اگر به دنبال فیلمی هستید که هم چالش‌برانگیز باشد و هم عاطفی، این اثر را از دست ندهید. همچنین خواندن تحلیل فیلم‌های Mickey 17 2025 و Kiss of the Spider Woman 2025 را پیشنهاد می‌کنیم.
آیا شما هم این فیلم را دیده‌اید؟ نظر خود را در بخش دیدگاه‌ها با ما در میان بگذارید.
این نقد توسط تیم تحریریه دانوفیلم در 12 خرداد 1404 به نگارش درآمد.
اولین نفر باشید دیدگاهی ثبت می‌کند
دیدگاه های کاربران